Minik fare ormanda gezerken aslanı görmüş. Aslan, bir ağacın altında uyuyormuş. Minik fare önce çok korkmuş. Ama kralı ilk kez bu kadar yakından gördüğü için gururlanmış. “Nasıl olsa uyuyor!” diyerek yanına iyice yaklaşmış. Heyecandan minik farenin kalbi duracak gibiymiş. Bir taraftan da kendi kendine şöyle söyleniyormuş. “Aman Allah’ım şu pençelere bak! Ya şu uzun ve gösterişli tüyler… Ne kadar büyük ve güçlü bir hayvan…”
Minik fare, aslanı daha yakından inceleyebilmek için yavaşça sırtına çıkmış. Çok korkuyormuş ama merakını da yöneliyormuş. Eee… Kral olmak kolay mı. Ormanlar kralı aslan da, hiçbir zaman derin uykuya dalmazmış. Çünkü mışıl mışıl uyumak demek, tehlikeler karşısında çaresiz kalmak demekmiş.
Aslan, sırtındaki gıdıklanmayı hemen hissetmiş. Ne olduğunu merak edip göz ucuyla bakınca, minik fareyi görmüş. Ondan zarar görmeyeceğini bildiği için, hareketlerini belli etmeden gözetlemeye başlamış. Aslan, başına doğru yaklaşmakta olan fareyi çevik bir hareketle yakalamış.
“Söyle bakalım! Sen üzerimde ne yapıyordun?” Fare korkudan tir tir titremeye başlamış. “Yüce efendim!” demiş. “İnanın hiçbir kötü niyetim yoktu. Uyurken görünce yanınıza yaklaşmak istedim. Sizi hiç bu kadar yakından görmemiştim. Size hayranlığım sebep oldu bütün bunlara. Ne olur beni affedin. Beni bırakırsanız, kim bilir belki günün birinde benim de size yardım ederim.”
Minik farenin söyledikleri aslanın çok hoşuna gitmiş. Kendi kendine “Günün birinde bana yardım edecekmiş! Ha, haa, haaa…” diyerek kahkahalarla gülmüş.
Aslan, fareyi elinden bırakarak; “Şimdi git bakalım! Bir daha da, senden büyük hayvanlara yaklaşma.” Demiş.
Bu olaydan belli bir süre geçtikten sonra günlerden bir gün aslan ormanda gezintiye çıkmış. Şansızlık bu ya, ormanın bir yerinde avcıların kurduğu tuzağa düşmüş. Çok uğraşmış ama bir türlü ağdan kurtulamamış. Üstelik avcıların da gelme saati yakınmış. Tam o sırada bizim minik fare çıkmış ortaya.
Minik Fare;
“Sayın kralım! Siz hiç telaşlanmayın. Ben şimdi ağları keserek sizi oradan kurtaracağım.” Demiş.
Çok kısa zamanda ağları kemiren fare aslanı bu tuzaktan kurtarmış. Ormanlar kralı aslan, ağdan kurtulunca fareye teşekkür etmiş. Ayrıca da küçük gördüğü için de fareden özür dilemiş. O günden sonra ormanda gurur ve kibirle dolaşmamış ve hiçbir hayvanı küçük görmemiş.
