Bazı anne babaların düştüğü en büyük hatalardan birisi de çocuklarını çok aşırı kontrol ve disipline etmektir. Bu genelde çok titiz ve hassas anne baba kişiliğinde olması durumunda karşımıza çıkmaktadır. Özellikle bazı anneler çocukları hakkında her an ne yapıyor, ne ile meşgul oluyor, acaba bir problem var mı, bir şey olursa, başına bir iş gelirse ve buna benzer düşüncelerle devamlı olarak çocuklarını düşünmekte ve çocuklarını her an kontrol etmeye çalışmaktadır. Elbette ki her anne baba belli ölçülerde çocuğuna sahip çıkmalı ve çocuğunun o an ne durumda olduğunu merak etmelidir.
Ama bunun ölçüsü çok fazla kaçırılırsa ve çocuklar çok fazla kontrol edilmeye çalışılırsa, bu durum çocukta sürekli kontrol edilme hissi ile birlikte kaygı ve gerginliğe neden olur. Çocukta bu durum, acaba hata yapar mıyım, acaba annem babam ne der, acaba bu yaptığım için eleştirilir miyim gibi düşüncelere sebep olabilir. Sürekli olarak kontrol altında tutulan çocuk kontrol edilmeye ve bağımlılığa alışır. Ailesinden ayrıldığı zaman başına kötü bir şey gelecekmiş gibi endişe duyabilir. Bu durum onun ileri de ayrılık kaygısı yaşamasına neden olabilir.
Ailenin kaygısı ve endişesi çocuğu da anlamsız bir şekilde kaygı ve sıkıntıya sokar. O nedenle anne babaların çocuklarını belli ölçülerde kontrol etmeleri, onların bazı hatalarını görmezden gelmeleri, (devam etme durumunda önlem almak şartıyla) onları bazı zamanlar kendi hallerine bırakmaları, her an nerede ne yapıyor düşüncelerinden vazgeçmeleri, onlar için aşırı kaygı ve endişeye girmemeleri, çocuğun ufak tefek yanlışlarını tespit edip yüzüne vurmamaları uygun olur.
Bu aşırı kontrol ve anne babaların aşırı disiplin ile beraber mükemmeliyetçi tavırları, çocukları anne babanın sözlerine karşı pasif bir direnç ve yalana itebileceği gibi çocuklarda tik, tırnak yeme, konuşma sorunları, altını ıslatma, altını kirletme vb. gibi kaygı belirtilerine de yol açabilir.
Anne babaların çocuklarını kontrol etme konusunda bu dengeyi iyi ayarlamaları gerekir. Çok kontrol edilen ve çok eleştirilen çocukların özgüvenlerinin eksik kalacağı ve sosyal olarak çekingen olabilecekleri, anne babanın aşırı kontrol ve isteklerinin onları strese sokabileceği unutulmamalıdır.
Her çocuğun kendi halinde olması gereken zamanların olduğu unutulmamalı, çocuğun kontrolü ve takibi onları bunaltmayacak ve kaygıya itmeyecek şekilde olmalıdır.
